Malaria-hilaria

Lenige acrobaten in groengeel verpakt tuimelen over elkaar heen. Op de achtergrond de donkere ruisende oceaan. Publiek in witte kuipstoeltjes. Na tien minuten houden we het voor gezien. Deze voorstelling is niet aan ons besteed. We gaan naar bed. Het einde van onze laatste Afrikaanse nacht. Of toch...

‘En toen hebben we hem in de hoek gedreven en gevangen genomen’, ‘Daar waren heel wat buren bij betrokken. Nog een heel gedoe zo’n beest’. Hidde  vertelt over het luipaard vannacht gesignaleerd op de Prinsenhage.

.... we besloten na ons ‘laatste’ Kilimanjaro-biertje de avond toch nog te verlengen aan de bar. Te warm om naar bed te gaan. In flarden komen alle beelden van drie weken Afrika weer langs. De uit het oerwoud gehakte dorpen op Zanzibar. We vragen ons nog steeds af wat er zich achter de huisjes, in het oerwoud afspeelt... De small villages langs de weg in Kenia. Bewoners op de hurken voor hun huisjes. Lopend of fietsend langs de weg. De kleine krakkemikerige schooltjes waar de moeders buiten op de grond zitten te wachten op hun kids. Nooit eens een baby bij vader achterop de rug (wat doet die de hele dag?), altijd bij moeder. Op elke hoek een kerk.

Of de steden zoals Nanyuki, waar je kon zien dat er wat meer te besteden valt in Kenia. ‘Gated communities’ met vele appartementen worden uit de grond gestampt. Scholen en kerken zien er in zo’n stad een stuk beter en nieuwer uit. De baksteen- en cement-fabrieken laten zien waar de komende jaren de nadruk op zal liggen in Kenia. Bouwen en bouwen. Maar ook de public transport bussen, met prachtige beschilderingen. Volgepropt met passagiers. In en aan de bus hangen ze. Op de bus de bedden, kasten, balen rijst en heel veel meer.

Hakuna Matata en Pole, Pole wordt je hier tien keer per dag toegeroepen. De mensen stralen het ook uit. Open relaxte blik, praatje en een enorm gevoel voor humor. We hebben het eigenlijk nog nergens zo meegemaakt. Dat gecombineerd met het prachtige wild-leven. We hebben ze allemaal gezien: luipaard, leeuw, olifant, buffel en neushoorn. Schitterende safari’s gemaakt. De cheeta, de laatste van de three big cats ontbreekt nog op het lijstje. Naast al die mooie mensen een goede reden om nog eens terug te komen.

‘Ik moest oppassen op de kinderen van mevrouw Berkhout. En dat was een behoorlijke klus’ verhaalt Lot enthousiast. Veerle vertelt over een ontvoering vanuit ‘t Pumpke (nou ja...). ‘Oh, en ik heb trouwens ook nog een etappe gewonnen in de Tour de France’ meldt Hidde.

Malaria-hilaria noemen we het. Al die prachtige dromen die ‘s nachts langskomen. Één van de bijverschijnselen van het slikken van Malaria-pillen. Elke ochtend bij het ontbijt kregen we een opsomming van alle nachtelijke avonturen. Een hilarisch begin van een Afrikaanse dag. Gelukkig slikken we nog een weekje door😉😉.

Op de achtergrond nemen de acrobaten hun applaus in ontvangst. 

Wij mogen op terugreis naar Nederland. Naar de koeien en de A2. 

Tot zo in Nederland!