Reisverhalen...

Dankzij Guillermo, Maria, Lara, Margareth en August werd ons verblijf in het hotel in Port Douglas een mooi en plezierig einde van vier weken Australië. Waarom? 

We hebben gelachen met Lara uit Noord Spanje die ons in gebrekkig Engels vertelde dat ze in haar tijdelijke achtertuin drie krokodillen tegenkwam. Margareth uit Southhampton ontmoette we op haar laatste avond. Ze zat al met haar hoofd in haar camper, maar moest nog even kwijt dat haar Hollandse kampeer-buren de grootste party-animals waren die ze ooit had gezien. Maria uit Lyon was nieuw en had een oogje op de barkeeper. Ook uit Frankrijk. Ervaren reiziger August uit Munich, met zijn verhalen (zijn tip: Als het koud is, werken in Melbourne, Sydney of Port Douglas. In de warme periode op pad en je geld uitgeven.) Hij vroeg Hidde gelijk maar of ie al plannen had. En niet te vergeten Guillermo, Australiër met Braziliaanse krullen (High School Musical 2 volgens de dames), die de hele wereld al had rondgereisd, daarover prachtig kon vertellen en zich opmaakte voor een periode in San Fransisco. 

Allemaal backpackers die hun stoere en enthousiaste verhalen doorvertelden. Aan elkaar en aan ons. Met elkaar op een camping staan. Veel lol hebben. Wat geld verdienen en hun reis weer doorzetten. De baantjes zijn, naar men zegt, makkelijk te vinden. In hotels en restaurants maar ook in de bouw en in winkels is er nog altijd een tekort aan mensen. 

Wij hebben in vier weken ruim 3000 kilometer afgelegd langs de oostkust. Melbourne, Sydney, Brisbane, Hervey Bay, Fraser Island, Mackay, Hamilton Island, Townsville en Port Douglas waren de stops. Een vol programma met voldoende tijd om te relaxen tussendoor. Met het vliegtuig, het openbaar vervoer en over de The Bruce- en Captain Cook Highway, trokken we van zuid naar noord. Prima te doen.

Onderweg hebben we gelijk maar een lijst aangelegd voor onze volgende Australië-reis (wie weet). Want vier weken is een lange tijd, maar veel te kort voor een land als Australie: zo waren we nog niet bij de Aboriginals, bij Uluru en met een 4-wheeldrive in de outback. We hebben nog geen krokodillen gezien en je gelooft het niet: we hebben niet één keer gebarbecued...

Daar staan ontelbare mooie belevingen tegenover. Onze reisverhalen. Die we hebben opgeschreven als we daar zin in hadden (Lotte heeft af en toe wel wat deadlines gesteld) en natuurlijk in honderden foto's en filmpjes gevangen. Het was de eerste vakantie met de go pro.... (Veer de verwachtingen zijn hoog).

We vonden het leuk om ze met jullie te delen. Maar we kijken ook zeker uit naar een moment in december of zo (onder de Kerstboom stel ik me zo voor), waarop wij met zijn vijven elkaar de verhalen weer eens vertellen en de prachtige herinneringen opnieuw bovenkomen. Net zoals dat nu gaat met de verhalen van Indonesië en hopelijk nog met veel verhalen in de toekomst.

We hangen nu boven Duitsland, dus tot snel!
Liefs van ons!