Wat een schatjes!

Tja, daar sta je dan in de village van de Masai. Of wij ons op ons gemak voelde? Niet echt. Maar wat was het gaaf en indrukwekkend om alles te zien daar. In wat voor huisjes ze leven, wat voor kleren ze dragen, wat voor medicijnen ze gebruiken en nog veel meer. We verder verwelkomd met een dans van een stuk of 20 Masai. Daarna beden ze voor ons en vervolgens kregen we een rondleiding in de village. We mochten binnen in een huisje kijken, die gemaakt was van koeienmest. Pik donker was het daar. Simpel hout bankje, een bed van koeienleer en een vuurtje, dat was het. Ook lieten ze zien hoe ze een vuurtje maakte, wat pap en Hid uiteindelijk ook probeerde. ‘Do you want practise this home?’ Pap zegt enthousiast ja, maar had er nog niet echt over nagedacht dat die er voor moest gaan betalen. Tja, daar ga je dan pap. 10 euro voor twee stokjes hout. Gelukkig was die wel zo slim om te zeggen dat we zelf olifanten thuis hadden, anders konden we nog een keer 10 euro betalen voor wat olifantenstront. Terwijl we stonden te luisteren naar wat uitleg, zag mam al een stuk of 15 vrouwen met een boodschappentas naar buiten gaan. ‘Let op, we moeten straks langs een marktje’. En ja hoor, een hele markt voor ons uitgezet met honderden verschillende dingen. Opdringerig dat ze waren... Uiteindelijk toch maar wat gekocht. Als laatste mochten we naar een schooltje waar 40 kinderen tussen de 3 en 6 Engels aan het leren waren. Wat een schatjes waren het! Iets minder schattig was, was dat ze onder zaten met vliegen die in hun snottebel vast gekleefd waren, bah. Foto’s maken en nog meer foto’s. Maar toen was het uiteindelijk echt tijd om weer terug te gaan. Hobbelend reden we weer terug naar ons resort. 

En waar we nu zijn beland? Ergens midden in een semi-woestijn, met stroom en wifi tussen bepaalde tijden en in de avond is het wel zo safe als er even een security met je mee loopt naar het restaurant, want er lopen toch wel af en toe hyena’s of olifanten langs. We gaan zien of we het overleven...

Dikke kus 😘😘