600 liter melk...

Jaja daar ben ik dan eindelijk. Vrijdag (vorige week) gingen we walvissen spotten en wat was het ontzettend gaaf! 's Ochtends moesten we (weer...) vroeg opstaan. Ontbijten en lopen naar de haven. Met een stuk of vijftig man op een grote boot. Half uurtje varen en we waren in het gedeelte waar ze zouden moeten zwemmen. 

Maar ja, zijn ze er wel echt? De receptionist zei dat ze tussen augustus en eind september er vooral waren om hun jongen vet te voeden. Klaar te maken voor de grote reis naar Antarctica. Een jonge walvis krijgt daarvoor per dag van zijn moeder ongeveer 600 liter moedermelk. Dat zijn 450 pakken melk. Doe dat die walvissen maar eens na! De moeder spuit de melk in de bek van de kleine. Ook dat nog.

Zo'n walvis zwemt per jaar dus op en neer van de Zuidpool naar Noord Australië (dat is 11.000 kilometer) daar worden de kleintjes gemaakt en geworpen. Dan zwemmen ze een stukje naar Hervey Bay om sterk te worden en dan hup, naar het koude zuiden.

Nou de walvissen hebben ons vrijdag niet teleurgesteld. Het was een rustige zee, misschien dat dat hielp. Ze waren volop aan het spelen, in tweetallen aan het duiken en springen. Ze komen dan ongeveer twee keer aan de oppervlakte, dan duiken ze wat dieper en dan kun je ongeveer voorspellen waar ze opspringen. Breach-en noemen ze dat. Dat hebben we echt wel een stuk of tien keer gezien. Jullie zullen de foto's thuis wel zien. Later op de ochtend kwamen er vooral walvissen dicht bij de boot zwemmen. Je kon ze nog net niet aanraken. De gids zei dat vooral de jonge beesten heel erg nieuwsgierig zijn, de boot wel interessant vinden en dan achter de boot gaan zwemmen. Voor ons leuk voor de foto's. 

Met het rustige weer kun je ook makkelijk zien waar ze zwemmen. Je hoeft alleen maar te kijken naar de fontein die ze uitspugen. Die zie je heel goed en op grote afstand. Sommige vissen komen al twintig jaar op Hervey Bay. De gids, die er een studie van had gemaakt, herkent de beesten. Het makkelijkst zijn ze te herkennen aan hun staarten zei ze. De witte binnenkant heeft een bepaald patroon en soms ook littekens van aanvallen van bijvoorbeeld haaien. Dat ziet ze dan meteen.

Trouwens gek dat we de dolfijnen die we in Indonesië heel bijzonder vonden (waren er ook meer) vrijdag niet eens meer opmerkten. Die zwommen er gewoon tussendoor. Alles bij elkaar was het een super gave ervaring. Dat hadden we niet verwacht.

Gelukkig hoorden we ook dat het aantal Bultrugwalvissen is gegroeid van 300 naar 5000. Dat komt omdat je niet meer op ze mag jagen. Zo kunnen er nog heel veel jongen geboren worden. 

Nou, morgen weer uit Hamilton vertrekken en naar de laatste plekken. Het is nu in ieder geval lekker warm. Toedeloe, Lotte xxx