Aangevallen door.....

Elephant-dung? Inmiddels herkennen we de aanwezige beesten aan de uitwerpselen die we tegenkomen tijdens de game drives. Olifanten verteren veel minder dan een gnoe en die van een zebra ziet er weer heel anders uit dan van een Thompson-gazelle. Gemakkelijk 5 kilootjes weegt de dung (poep) van een olifant.

Onze gids Antonie is een vakman. Op elke vraag heeft ie een antwoord en als je wilt krijg mega-veel achtergrond info. Kortom we leren veel van hem. Over het ‘werkoverleg’ van de leeuwinnen bijvoorbeeld: Bij de leeuwen gaan de vrouwtjes op jacht terwijl het mannetje het territorium bewaakt. Alleen bij een heel zware prooi komt de man in de actie. De vrouwtjes gaan samen en vormen een front van waaruit ze de prooi besluipen. Aan het begin van de avond hebben de vrouwtjes een contact-momentje (werkoverleg). Ze schreeuwen naar elkaar wat het plan wordt. Andere bewoners van de bush (ook de Masai) herkennen dit en trekken hun conclusie.... Dat die Hyena’s ontzettend luie beesten zijn. Ze komen alleen zelf in de actie als er geen aas van bijvoorbeeld de leeuw meer te vinden is. Wisten jullie trouwens dat de leeuw z’n prooi helemaal opeet (ook al is het vlees dagen oud)? De hyena daarentegen gaat alleen voor ‘vers vlees’. Hidde z’n conclusie: ‘Echte profiteurs, freeriders! En nog eisen stellen ook 😉.’

Hoe mannetjes-olifanten te werk gaan, hebben we mogen ervaren.... (spannend momentje). Door gericht  ‘snuffelwerk’ ruikt de bachelor of het vrouwtje klaar is om te paren. Als ie dan vervolgens drie keer bot vangt en zich ook nog eens bespied voelt, is de (onze!) Toyota Landcruiser met toeristen een volgende prooi. En zo’n auto ligt zo op z’n kant als ie echt kwaad wil. Aan het vocht achter z’n ogen kan je zien of de olifanten-baas echt agressief is, hadden we net begrepen. Nou dat vocht liep met straaltjes.... Door de auto slim te verplaatsen waren we snel uit beeld en droop Jumbo af. Pfff...

Nee dan gister, toen de 6 leeuwen die we al twee keer hadden gespot (mooie foto’s!), vrolijk in het duister door de hotel-tuin marcheerden. 15 meter van de net opgestookte BBQ. ‘Zouden ze dan toch nog honger hebben?’, vroegen we ons af. Antonie had uitgelegd waar de omheining van het hotel zich bevond. Dat was een metertje of vijftig terug meenden we ons te herinneren. De bus net gearriveerde Japanners stond met de camera in de aanslag. Wij hielden het hotel-personeel in het oog. Zij bleven rustig en de leeuwen marcheerden vrolijk door. Ze hadden geen seconde aandacht voor terras vol zoemende toeristen.

Toch werden we, en jawel ook onze tot dan toe rustige Antonie, helemaal verrast gister aan het einde van de middag. Rustig op pad zet ie plots de Landcruiser stil. Springt naar buiten en roept ‘close the roof, close the roof’ (je weet wel zo’n openklapdak). Wij kijken om ons heen en zien helemaal niets. Geen aanstormende gnoes of denderende zebra’s.... Alhoewel: voor, boven en inmiddels in onze auto’s een paar bijen, en dat worden er heeeel snel meer. ‘Do not punch them, do not hit them’ horen we. Ongemakkelijk maar snel sluiten we het dak, gelukkig zonder bijen aan de binnenkant.... Bij het doden van een wilde bij komt er een stofje vrij waardoor de hele zwerm weet dat ze in gevaar zijn. Ze gaan massaal in de aanval. ‘It looked like an attack’ krijgen we even later te horen.....

Toch nog aangevallen dus....